صفحه محصول - پروپوزال نقش واسطه ای نگرش های تغذیه ای در رابطه بین سبک های دلبستگی و تصور از خود

پروپوزال نقش واسطه ای نگرش های تغذیه ای در رابطه بین سبک های دلبستگی و تصور از خود
دارای 33 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

عنوان پروپوزال: نقش واسطه ای نگرش های تغذیه ای در رابطه بین سبک های دلبستگی و تصور از خود

تعداد صفحه: 33 صفحه
فونت: B ZAR
فاصله سطرها: 1.15
منابع فارسی و لاتین: دارد
پرسشنامه و ضمائم: دارد
بندهای پروپوزال: عنوان، مقدمه، بیان مسئله، اهمیت و ضرورت تحقیق، اهداف پژوهش (هدف اصلی، اهداف جزئی)، فرضیه های پژوهش، تعریف مفاهیم پژوهش (تعریف مفهومی، تعریف عملیاتی)، روش تحقیق، طرح پژوهش، ابزار اندازه گیری، روش تجزيه و تحليل داده ها و...


عنوان تحقيق به فارسی

«نقش واسطه ای نگرش های تغذیه ای در رابطه بین سبک های دلبستگی و تصور از خود»
عنوان تحقيق به انگلیسی
The mediating role of Eating attitude in the relationship between attachment style and Self-Concept

- بيان مسئله
(تشريح ابعاد، حدود مسأله، معرفي دقيق مسأله، بيان جنبه‌هاي مجهول و مبهم و متغيرهاي مربوط به پرسش‌هاي تحقيق، منظور تحقيق)

به اعتقاد صاحبنظران قسمت عمده ویژگی های شخصیتی، منش و خصوصیات رفتاری هر فر به تصویری که از خود در ذهن دارد بستگی دارد. در پژوهش های جدید روان شناختی، تصور از خود  از جمله موضوعات است که توجه زیادی را به خود معطوف ساخته و به عنوان موضوع مهم در روانشناسی مطرح است (کاظمی و همکاران، 1382).  تصور از خود به عنوان ادراکات کلی که هر فرد از خود دارد تعریف می شود، یعنی یک تلقی عینی از مهارت ها، خصوصیات و توانایی هایی که فرد از خود دارد (پاپ  و مک هال ، 1988؛ به نقل از نجات، شهابی زاده، غباری بناب، 1390). بیرن  (1984) با ارائه تعریفی دقیق تر معتقد است، تصور از خود به مجموعه احساسات و برداشت های فرد از خویشتن اطلاق می شود که این خویشتن ادراک شده به نوبه خود به ادراک فرد از جهان و هم بر رفتار او تاثیر می گذارد. بنابراین به طور کلی می توان گفت منظور از تصور خود، مجموعه افکار، احساسات و نگرش هایی است که هر کس درباره خود پرورش می دهد.
از آنجایی که تصور فرد از خود و یا به عبارت دیگر مفهوم «خود» افراد از همان سال های نخستین زندگی و در ارتباط با والدین به ویژه مادر شکل می گیرد می توان به اهمیت روابط دلبستگی در شکل گیری تصور از خود اشاره کرد (خانجانی، 1384؛ به نقل از رمضانی، 1391). دلبستگی  پیوند عاطفی نسبتاً پایداری است که میان کودک و یک یا تعداد بیشتری از افراد ایجاد می شود. در ایجاد و تعیین کیفیت این پیوند عاطفی سه مفهوم «قابل دسترس بودن»، «پاسخ دهنده بودن» و «تصویر مادرانه» نقش یگانه و منحصری ایفا می کند (فیض آبادی و خسروی، 1388). در واقع دلبستگی یک پیوند عاطفی با فرد دیگر در جهت دریافت حس امنیت است که این حس امنیت در طول زندگی افراد باقی می ماند (رمضانی، 1391).
روان شناسان بر این باورند که رابطه والد-فرزندی بیش از هر چیزی دیگر رشد مفهوم «خود» را تحت تاثیر قرار می دهد (کلین، 1949 و کوهر، 1987؛ به نقل از ولی زاده و همکاران، 1389). یکی از چهارچوب های مهم ارزیابی مولفه های روابط والد-فرزندی، نظریه دلبستگی است. نظریه دلبستگی ریشه در کارهای بالبی (1969) و اینسورث (1989) دارد فرض می کند که تجارب ارتباطی اولیه به ویژه با مراقبان اولیه منجر به تشکیل مدل های شناختی درونی از خود و دیگران، در زمینه ارتباطی می شود (رمضانی، 1391). پیرو نظریه بالبی و همکاران (1987) سه سبک دلبستگی ایمن ، اجتنابی  و دو سوگرا  را در کودکی توصیف کردند. این سبک ها، بعد ها در مورد بزرگسالان نیز تایید شدند (هازن  و شیور ، 1987).
در پژوهش های متعددی اشاره شده است که کیفیت ارتباط والد- فرزند به طور اساسی با تحول فرایند خود در فرزندان مرتبط است ( صادقی و همکاران، 1388؛ نجات و همکاران، 1390، 1393). به گفته دیکی و همکاران (2006) کودکان تصورشان از والدین را به دیدگاه خودشان و تصور از خودشان را که شبیه والدین شان است، درونی می کنند. به باور آنها، کیفیت رابطه والد-فرزند که در فرزندان درونی شده، به عنوان یکی از مولفه های نظام موثر روانی است که تصور از خود را شکل می دهد. وقتی بزرگسالان جوان والدینشان را حامی، قدرتمند و یا تنبیه کننده و سخت گیز تصور می کنند گویا تصور آنها از خودشان نیز به همین گونه است(نجات و همکاران، 1390 و 1393).
پژوهش ها حاکی از این است که دلبستگی ایمن به پدر و مادر با اعتماد به نفس در سراسر نوجوانی مرتبط است (کامکار  و همکاران، 2012) به طوری که افراد دلبسته ایمن نسبت به افراد دلبسته ناایمن دارای عزت نفس بالاتر و رفتارهای سلامت زای بهتری هستند (هاستینگر  و لوکن ، 2004). دویل و مارکیویس  (2005) نیز در یک مطالعه طولی دو ساله دریافتند ناایمنی به پدر و مادر با افزایش مشکلات درونی و کاهش اعتماد به نفس در طی زمان همراه است(به نقل از کامکار و همکاران، 2012).